وانشات|جگولوس

جیمز با آشفتگی سرش را به میز کوبید."ریموس، من یه غلطی کردم."
ریموس سرش را از کتابی که می خواند بیرون آورد و با یک ابروی بالا رفته به جیمز نگاه کرد:"باز چیکار کردی پاتر؟"
جیمز دوباره سرش را به نیز کوبید و ناله کرد:"رگولس."
به طور ناگهانی سیخ نشست:"چی؟! سیریوس فهمیده؟!"
جیمز که اکنون رنگش به سفیدی گچ روی دیوار شده بود سرش را تکان داد."نه. اگه بفهمه منو می کشه." لبش را گاز گرفت و سرش را پایین انداخت:"نمیشه پدر و مادرم تورو به فرزند خوندگی قبول کنن؟"
ریموس از این حرف ناگهانی جیمز کاملا جا خورده بود و مبهوت مانده بود. گیج نکاهش کرد:"آخه برای چی؟"
جیمز پوزخند ریز و شیطنت باری زد و به ریموس نگاهی معنادار انداخت."چون اگه سیریوس بفهمه من با برادرش تو رابطه م منو می کشه. اینطوری می تونم بهش بگم خوب تو هم با برادر من تو رابطه ای!"
ریموس که خنده اش گرفته بود نتوانست جلوی خودش را بگیرد و بلند خندید. هیچ کدام از آن دو صدای جیر جیر در را نشنیده بودند و وارد شدن سیریوس را نشنیده بودند. ریموس چرخید تا کتابش را بر دارد و خشکش زد."جیمز..." ریموس سرفه کرد. سیریوس با چشمان گرد و مات و مبهوت در آستانه ی در ایستاده بود‌.
+وانشاتو ول کنید فن آرت چقدر قشنگههه🛐